Bardzo szybko otrzymaliśmy odpowiedź od europosła Jana Kozłowskiego w sprawie uregulowań prawnych dotyczących reklam dla dzieci w Unii Europejskiej.

treść pisma

Informacja na temat uregulowań Unii Europejskiej w sprawie ograniczeń stosowania reklam wobec dzieci.

Uregulowania Unii Europejskiej w sprawie ograniczeń stosowania reklam wobec dzieci określa Dyrektywa 2010/12/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2010 w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych)

Dyrektywa bierze jednak pod uwagę fakt, iż ochrona nieletnich musi być zawsze zbalansowana z wolnością słowa. Ponadto ochrona małoletnich musi zawsze iść w parze z odpowiedzialnością rodziców.

W dyrektywie do problemu ograniczeń w stosowaniu reklam wobec małoletnich odnoszą się w szczególności artykuł 9, a także pośrednio 12 oraz 27.

Artykuł 9 pkt 1 określa, iż audiowizualne reklamy nie mogą powodować u małoletnich szkód psychicznych lub moralnych, nie mogą kierować się brakiem doświadczenia lub łatwowiernością małoletnich oraz nie mogą zachęcać małoletnich do wywierania presji na rodzicach w celu zakupu danego produktu. Ponadto reklamy alkoholu nie mogą być skierowane do małoletnich oraz nie mogą zachęcać do nadużywania alkoholu.

Treść artykułu:

Artykuł 9  

1. Państwa członkowskie zapewniają spełnianie przez handlowe przekazy audiowizualne rozpowszechniane przez dostawców usług medialnych podlegających ich jurysdykcji następujących wymagań:

a) handlowe przekazy audiowizualne muszą być łatwo rozpoznawalne. Zakazuje się ukrytych handlowych przekazów audiowizualnych;

b) handlowe przekazy audiowizualne nie mogą wykorzystywać technik podprogowych;

c) handlowe przekazy audiowizualne:

(i) nie mogą naruszać godności człowieka;

(ii) nie mogą zawierać żadnych treści dyskryminujących ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, narodowość, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną ani promować takiej dyskryminacji;

(iii) nie mogą zachęcać do postępowania zagrażającego zdrowiu lub bezpieczeństwu;

(iv) nie mogą zachęcać do postępowania poważnie szkodzącego ochronie środowiska; 

Artykuł 12 określa zasady stosowania usług medialnych na żądanie, które mogłyby wpłynąć na rozwój małoletnich. Usługi te powinny być zabezpieczone w taki sposób, aby małoletni nie mieli do nich dostępu, np. poprzez kody.

Treść artykułu:

Artykuł 12  

Państwa członkowskie podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, by te audiowizualne usługi medialne na żądanie świadczone przez dostawców usług medialnych podlegających ich jurysdykcji, które mogą poważnie zaszkodzić fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich, były udostępniane jedynie w sposób zapewniający, by małoletni w zwykłych okolicznościach nie mogli słuchać ani oglądać przekazów zawartych w takich audiowizualnych usługach medialnych na żądanie.

Artykuł 27 odnosi się do programów i treści, które mogą mieć wpływ na rozwój małoletnich. Treści, które mogą być odczytane jako szkodliwe dla małoletnich mogą być transmitowane jedynie w określonych porach lub też przy zastosowaniu odpowiednich rozwiązań technicznych (np. kodowania), celem zapewnienia, aby małoletni nie mieli do nich dostępu. W przypadku, gdyby powyższe rozwiązania nie zostały zastosowane, treści szkodliwe dla małoletnich muszą być opatrzone odpowiednim znakiem graficznym lub dźwiękowym.

Treść artykułu:

Artykuł 27

1. Państwa członkowskie podejmują stosowne środki w celu zagwarantowania, by transmisje nadawców telewizyjnych podlegających ich jurysdykcji nie zawierały jakichkolwiek programów mogących poważnie zaszkodzić rozwojowi fizycznemu, umysłowemu lub moralnemu małoletnich, w szczególności programów zawierających pornografię lub nieuzasadnioną przemoc.

2. Środki przewidziane w ust. 1 rozciągają się również na inne programy, które mogą zaszkodzić rozwojowi fizycznemu, umysłowemu lub moralnemu małoletnich, chyba że zapewnia się, poprzez wybór godzin emisji lub za pomocą jakichkolwiek środków technicznych, że małoletni znajdujący się w zasięgu transmisji nie mogą w normalny sposób oglądać ani słuchać tych emisji.

3. Dodatkowo, jeżeli takie programy są transmitowane w sposób niekodowany, państwa członkowskie zapewniają, aby były poprzedzane akustycznym ostrzeżeniem, lub aby były rozpoznawane na skutek obecności oznaczenia wizualnego w trakcie ich trwania.